Franciszek Żmurko (1859–1910), ŚPIĄCA

Franciszek Żmurko (1859–1910), polski malarz realistyczny, zasłynął z portretów, aktów oraz kompozycji historycznych, religijnych i orientalnych, często ukazujących subtelne piękno kobiecej urody. Edukację artystyczną rozpoczął we Lwowie pod kierunkiem Franciszka Tepy, następnie studiował w Krakowie u Jana Matejki, a później w Wiedniu i Monachium. W 1882 roku osiedlił się w Warszawie, gdzie mieszkał do końca życia.

Twórczość Żmurki charakteryzuje się wirtuozerią rysunku, subtelnym modelunkiem i ciepłą kolorystyką. Malował kobiece portrety, półakty oraz kompozycje symboliczne i egzotyczne, zdobywając uznanie ówczesnej publiczności. Do jego najsłynniejszych dzieł należą „Zuzanna i starcy” oraz „Z rozkazu padyszacha”.

Prace Żmurki były wystawiane w Polsce i za granicą, a sam artysta cieszył się popularnością wśród krytyków i kolekcjonerów. Pozostawił bogaty dorobek artystyczny, ceniony za mistrzowskie połączenie realizmu z elementami symbolizmu i orientalizmu. Jego dzieła znajdują się w muzeach i kolekcjach prywatnych na całym świecie.