Kompozycja Jarosława Modzelewskiego to znacznych rozmiarów dzieło olejne o intensywnych barwach. Choć osadzone w figuracji, dzieło jest silnie odrealnione. Kompozycję możemy podzielić na dwie części: w prawej części niepokojącego pudełkowego wnętrza kolory są nieco przytłumione, dominuje czerwień ścian i szarość tapczanu, na którym leży skulona postać zasłaniająca swą twarz rękoma. Tuż nad głową leżącej postaci, w samym centrum, na ścianie zawieszono obraz przedstawiający czerwony kobiecy akt bez twarzy. Lewa część z kolei charakteryzuje się bardzo intensywnymi barwami i jaskrawą kolorystyką. Znajduje się tam wnęka z żółto-zielonym prostokątem, który zdaje się być jedynym, intensywnym źródłem światła. Między dwiema ścianami wnęki umocowano blat stołu, a tuż przed nim stoi krzesło, na które narzucona została czerwona tkanina. Intensywne światło pada na blat, krzesło i podłogę, która zyskuje w efekcie niezwykle nasyconą pomarańczową barwę.To, co unikatowe w działalności Modzelewskiego, to przeniesienie codziennych, niekiedy banalnych sytuacji w realia surrealistyczne. Przykładem może być obraz „Dwie froterki” z 1993 lub „Cień przyjaciela” z 1995 roku. Realizm przedstawienia drastycznie zmieniają zdecydowane praktyki formalne. Od końca lat 80. postaci z obrazów Modzelewskiego coraz częściej odwracają się tyłem do widza, tracą jakiekolwiek cechy charakterystyczne, a stają się raczej figurą, konkretnym zagadnieniem malarskim. Podobne zabiegi możemy dostrzec w innych dziełach twórcy, np. „Wyrównać płot” z 1992/93 roku lub w „Mała furtka” z 1993 roku.
Menu