WOJTKIEWICZ WITOLD (1879-1909), KWIATY – DALIE, OK. 1905

Obraz opiniowany przez Rzeczoznawcę Stow. Historyków Sztuki, mgr. Wisławę Jordan (ekspertyza z dn. 12.10.1998).

Obraz eksponowany na wystawie Witold Wojtkiewicz „Między ironią a melancholią” w Muzeum Śląskim w Katowicach, maj-lipiec 1999 r. Opisany w katalogu, str. 26, Kwiaty (Dalie), ok. 1905, olej/płótno/tektura, 62 x 48,5 cm (owal), wł. prywatna.

„Kwiaty jako samodzielny temat nie są typowym zjawiskiem w tak zdecydowanie figuratywnej i metaforycznej twórczości Wojtkiewicza. Niemniej istnieją w jego, nie w pełni zresztą znanym dorobku, także pejzaże i martwe natury, pochodzące głównie z okresu krakowskich studiów, tzn: z lat 1903 do 1906. Być może prezentowane „Kwiaty”, namalował Wojtkiewicz na konkretne zamówienie – przemawiałby za tym pewien aspekt dekoracyjny obrazu podkreślony owalem formatu.

Owale stały się ponownie popularne w malarstwie ok. 1900 r. Wojtkiewicz zastosował owalny format w pastelu „Dziewczyna w lesie”, datowanym na ok. 1903 r.
Malowanym w owalu kwiatom nadał Wojtkiewicz ekspresyjne piętno swojej osobowości. Owo strzępiaste budowanie formy kwiatów, niespokojne, faliste ruchy pędzla, a jednocześnie świadome efektu wzbogacanie faktury i barw, znajdują pełne odniesienie do stylu malarskiego Wojtkiewicza.
Klasa malarska obrazu bliska jest już dojrzałemu stylowi Wojtkiewicza z ok. 1905 roku.
Sygnatura na charakter wczesnych podpisów artysty występujących na rysunkach od 1900 roku – malował wówczas jeszcze bez inicjału imienia (choć samym nazwiskiem sporadycznie sygnował Wojtkiewicz i później – np. „Melancholię” z 1907 roku. Podobny podpis pojawia się m.in, w rysunku „Alegoria Polski” z 1905 roku.”(fragmenty z ekspertyzy).
Witold Wojtkiewicz – Studiował w warszawskiej Szkole Rysunkowej, a w latach 1903 – 1904 krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u L. Wyczółkowskiego, T. Axentowicza. Współpracował z krakowskim kabaretem „Zielony Balonik”, dla którego stworzył cykl akwarel i rysunków. Poza najważniejszą dla niego twórczością malarską, uprawiał także działalność literacką, pisząc satyryczne teksty do czasopisma „Kolce”. Do cyklu opowiadań Romana Jaworskiego „Historie maniaków” stworzył kongenialne ilustracje, doskonale oddające niepokojący klimat dziwnego świata tej prozy. Obrazy swoje wystawiał w Warszawie, w Krakowie, a kiedy w 1906 roku prace artysty pojawiły się w Berlinie, zobaczył je Andre Gide i zachwycony zorganizował mu w 1907 roku wystawę indywidualną w paryskiej Galerie Druet.Malował obrazy i kompozycje o charakterze fantastyczno-symbolicznym, w specyficznej modernistycznej stylizacji z elementami surrealizmu. Odwołując się do pseudodziecięcego świata marzeń, przez deformację, groteskę i udziwnienie osiągnął niezwykłą siłę wyrazu. Uznany został za jednego z najważniejszych twórców XX wieku. Wojtkiewicz zmarł młodo, w wieku niespełna dwudziestu dziewięciu lat. Z powodu wrodzonej, nieuleczalnej wady serca zmuszony do długotrwałego przebywania w łóżku. Był cierpiącym nadwrażliwym samotnikiem. Większość jego obrazów powstała po 1905 roku.W hołdzie zmarłemu przedwcześnie zmarłemu twórcy w 1909 roku zorganizowano mu w Warszawie pierwszą indywidualną wystawę, pokazując około 60 dzieł, z których wiele w XX wieku uległo zniszczeniu lub rozproszeniu w wyniku działań wojennych.